góra IV
z przyimkami do, z: wierzch
O! - krzyknął Hrabia, ręce podnosząc do góry - Dobre miałem przeczucie, żem lubił te mury! (II) Był to bernardyn, kwestarz Robak, a miał w dłoni Podniesione do góry węzłowate sznurki (II) Wreszcie, podniosłszy trzonek z powagą do góry Jak laskę marszałkowską, nakazał milczenie (II). Roztargniona, znudzona, dokoła spoziera Z głową w górę zadartą (III). Czasem wymkną się w górę przez trawy zielenie, Jakby dwa wodotryski, dwa rogi jelenie (IV)
Czlowiek i wszechswiat ↔ Apriori ↔ Jakość i stan ↔ Kształt